Cierpienie, proces możliwy do zniesienia
Utrata bliskiej osoby jest trudna i bardzo ciężka do zaakceptowania. Bliskiej osoby już nie ma i pozostaje po niej pustka, która zakłóca system sterujący naszym życiem. Ból jest intensywny, ponieważ nie mamy już możliwości zobaczenia tej osoby, dotknięcia jej, porozmawiania z nią; uczucie pustki destabilizuje nas całkowicie. Ból żałoby jest sam w sobie procesem rekonstrukcji codzienności pod nieobecność zmarłego, przekształcania żalu w znośne doświadczenie. Żałoba nie oznacza zapomnienia, nie jest przeciwieństwem pamięci, ale świadomą decyzją o nadaniu zmarłym statusu, na który zasługują.
Poradnictwo w zakresie żałoby z psychologiem w Brukseli
Każdy z nas inaczej reaguje na żałobę: podczas gdy niektórzy dość łatwo się z nią godzą, inni potrzebują więcej czasu, by odzyskać równowagę. Kiedy ktoś nie jest w stanie „ruszyć dalej”, a ból po stracie pozostaje wiecznie obecny, nie tracąc na intensywności, zaburzając codzienne życie i relacje, pomoc doradcy może być potrzebna.
Usługi doradcze oferowane przez psychologa w Brukseli zapewniają wsparcie, którego każda osoba potrzebuje, aby zidentyfikować te dźwignie, których może użyć, aby przezwyciężyć stratę i znaleźć miejsce w swojej codziennej rutynie. Wyrażenie smutku słowami, przeformułowanie go tak, aby stał się namacalnym, bardziej możliwym do opanowania doświadczeniem, może pomóc ci traktować smutek jako znośną część życia.
Jakiego rodzaju jest to strata?
„Żałoba” kojarzy się zwykle ze stratą bliskiej osoby. Ale w kontekście psychologicznym istnieje wiele innych scenariuszy, które wywołują te same uczucia i wymagają podobnego procesu dostosowania do żałoby: rozwód, separacja, utrata pracy, przeprowadzka do nowego domu, to tylko niektóre z sytuacji, które wywołują podobny żal. Takie wydarzenia są czasem przeżywane z taką intensywnością, że wsparcie doradcy może być bardzo pomocne.
Konsekwencje straty
Fizyczne konsekwencje straty
Śmierć bliskiej osoby powoduje smutek, uczucie pustki, złości, bezradności. Te emocje związane są również z ostrym stanem zmęczenia. Proces cierpienia wymaga znacznych zasobów energii, a cierpiący musi przejść przez wszystkie etapy, używając własnego ciała jako płótna dla swoich doświadczeń. Emocje, których doświadczamy w takich okresach są tak silne, że często prowadzą do objawów fizycznych, takich jak bóle brzucha, brak apetytu, bóle głowy i oczywiście związane z nimi zmęczenie.
Emocjonalna podróż przez żałobę
Intensywny i głęboki żal, wzmożone poczucie winy, brak jasnego kierunku, poczucie zagubienia i osamotnienia, lęk – to jedne z wielu emocji, które określają ten proces żałoby, żalu po stracie. Oczywiście uczucia różnią się w zależności od osoby, ale niektórzy potrzebują wskazówek terapeuty, aby móc sobie z nimi poradzić w rozsądny sposób.
Możliwe społeczne konsekwencje żałoby
W wyniku utraty bliskiej osoby, niektóre osoby mogą doświadczyć reakcji przypominających wycofanie – na przykład skrajnej izolacji. W niektórych przypadkach cierpiących opanowuje gorzki gniew i pewna buntowniczość, którą przenoszą na innych. Innym rodzajem reakcji jest rozpaczliwe poszukiwanie kontaktu z innymi, wynikające z permanentnego stanu zamartwiania się, przesadnego lęku przed możliwymi zagrożeniami, na które wydają się być narażeni ich bliscy. Wszystkie te uczucia są spotęgowane przez poniesioną stratę.
Uzdrowienie wymaga czasu
Proces żałoby obejmuje szereg etapów, zwykle długich, podczas których powoli „trawione” są emocje i osiada myśl, że bliskiej osoby nie ma już z nami. Nawet jeśli żałoba z czasem zanika, terapia z psychologiem jest zalecana w przypadkach, gdy osoba pogrążona w żałobie potrzebuje znaleźć odpowiednie słowa, aby wyrazić swój ból i frustrację, prawidłowo zwerbalizować swoje uczucia i tym samym pozwolić na zagojenie się otwartych ran.
Pogodzenie się ze stratą i myślą, że bliska osoba już nie wróci, wymaga ogromnej energii, gdyż jest to proces dwojaki: z jednej strony mamy do czynienia z procesem pasywnym, w którym należy pozwolić, aby żałoba znalazła swoje miejsce w duszy i z czasem straciła na intensywności; z drugiej strony mamy do czynienia z aktywnym procesem polegającym na ponownym dostosowaniu codzienności, nieuwzględniającej zmarłego.
Cztery okresy żałoby:
- Akceptacja straty i myśl, że zmarłego już nie ma.
- Akceptacja idei, że cierpienie musi toczyć się swoim torem, bez ograniczania czy tłumienia, i że człowiek musi je przezwyciężyć, gdy tylko się pojawi.
- Odbudowa codzienności, nie licząc zmarłych.
- Określenie pewnego „miejsca”, jakie zmarły ma zajmować w życiu cierpiącego i ponowne odkrycie pragnienia życia.
Poradnictwo w zakresie żałoby u psychologa w Belgii
